Γιώτα Καραγιάννη... Παιδί για πάντα...

Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει...κι οι αμυγδαλιές άνθισαν και φέτος, φέρνοντας μας την ελπίδα  της άνοιξης!!! Δεν ήξεραν άραγε το β' μέρος της παροιμίας? ...Μα σαν τύχει και θυμώσει μες το χιόνι θα μας χώσει!!! Όπερ και εγένετο... Κι έτσι είδαμε και μια άσπρη μέρα, φτιάξαμε χιονάνθρωπους, μέσα και έξω από την τάξη...με μπατονέτες αυτή τη φορά! Έκλεισαν και για μια μέρα τα σχολεία κι έτσι ο Φλεβάρης έκανε την πιο εντυπωσιακή του έξοδο, αφήνοντας μας μεγάλους και μικρούς, χαρούμενους που προλάβαμε να απολαύσουμε τις ομορφιές του χειμώνα, λίγο πριν γευτούμε την γλύκα της άνοιξης!!! 

Ήρθε ο χειμώνας... Αποχαιρετήσαμε το φθινόπωρο και μαζί του τα ουράνια τόξα, που μας κράτησαν συντροφιά τους προηγούμενους μήνες. Μια κατασκευή με μισό χάρτινο πιάτο, που από τη μια μεριά βαψανε τα παιδιά με κίτρινη τεμπερα τον ήλιο κι από την άλλη κολλήσανε βαμβάκι για το σύννεφο. Ήλιος+βροχή= ουράνιο τόξο με τα χρώματα του τα 7, με κορδέλες από γκοφρέ χαρτί! Καλωσορίσαμε τον χειμώνα με μια κατασκευή από ανακυκλώσιμα υλικά: διάφανα μπουκάλια από κακάο και παλιές παιδικές κάλτσες. Το κάθε παιδί γέμισε το μπουκάλι του με δύο δάχτυλα χοντρό αλάτι (για να στέκεται) και το υπόλοιπο με άσπρο γκοφρέ.Ύστερα διάλεξε και κόλλησε κουμπιά. Στη συνέχεια διάλεξε σκουφάκι και κασκόλ για να ντύσει το κεφάλι- μπάλα από φελιζόλ και ζωγράφισε το χαμόγελο του χιονάνθρωπου. Κάθε κάλτσα την κόβουμε στη μέση και βγαίνουν 2 σκουφάκια ενώ κόβωντας την κάθετα, παίρνουμε 4 με 6 κασκόλ. Σκούπα και χεράκια από την κυρία, κι έτοιμοι οι χιονανθρωποι μας να στολίσουν την τάξη μας για ...