Γιώτα Καραγιάννη... Παιδί για πάντα...

Είχα την χαρά να παρακολουθήσω χθες την νηπιαγωγό και συστημική ψυχολόγο Σύμη Καράκελε στην ομιλία που έδωσε στο Νηπιαγωγείο Ξηροποτάμου Δράμας με θέμα την ενεργητική ακρόαση. Ευχαριστούμε πολύ τις νηπιαγωγούς για την διοργάνωση αυτή, μας έδωσαν την ευκαιρία να μάθουμε καινούρια πράγματα που θα βοηθήσουν τη σχέση μας με τα παιδιά μας. Εξαιρετικο το επόμενο βίντεο!!!Παρακολουθήστε το: https://youtu.be/-0DDF-UZRxs  Αναδημοσιεύω το ακόλουθο άρθρο καθώς η ενεργητική ακρόαση μας αφορά σε όλα τα επίπεδα των σχέσεων. Πηγή: http://www.iatronet.gr/ygeia/psyxiki-ygeia/article/23422/energitiki-akroasi-pws-voithame-kapoion-akoygontas.html Νομίζω όλοι μας λίγο πολύ αναρωτιόμαστε συχνά κατά πόσο βοηθητικός ήταν ο άλλος που επιλέξαμε να μοιραστούμε το πρόβλημά μας. Ή και πόσο βοηθητικοί υπήρξαμε στον άλλον που κατέφυγε σε εμάς για να μοιραστεί το πρόβλημά του. Είτε αυτό έχει να κάνει με μια συντροφική σχέση, είτε φιλική είτε και γονεϊκή. Η ενεργητική ακρόαση είναι σίγουρα μια διαδι

Η βαλίτσα του μάγου κωλοτούμπα προκαλεί παιδιά και γονείς σε ένα γλωσσικό παιχνιδί όμως τελικά κρύβει πολλά περισσότερα! Το πρώτο παιδί που κληρώθηκε να πάρει την βαλίτσα στο σπίτι του ήταν ένα αγόρι προνήπιο. Στην αρχή σκέφτηκα ότι θα ήταν καλύτερα να ξεκινούσε η δραστηριότητα με ένα νήπιο, ώστε οι επόμενοι να ακολουθήσουν το παράδειγμα του, όμως ο Κοσμάς τα κατάφερε πολύ καλά!  Ήρθε ενθουσιασμένος στην τάξη κι ανυπομονούσε να παρουσιάσει την ιστορία του. Μας την διηγήθηκε με μεγάλη χαρά! Κι όταν οι συμμαθητές του τον χειροκρότησαν έλαμπε γεμάτος από αυτοπεποίθηση. Η αυτοπεποίθηση είναι η λέξη κλειδί για την ανάπτυξη μια υγιούς προσωπικότητας. Καταλαβαίνουμε πόση σημαντική είναι κυρίως όταν αυτή απουσιάζει... Παιδιά άτολμα, ντροπαλά, υποχωρητικά, χωρίς το θάρρος της γνώμης τους, εύκολη λεία για τους νταήδες, χωρίς παρέες. Παιδιά χωρίς αυτοπεποίθηση. Πως αποκτά κανείς αυτοπεποίθηση; Η αυτοπεποίθηση είναι ένα δώρο που οι γονείς κάνουν στα παιδιά τους: μέσα από την ζεσ

Ενθάρρυνση, επικοινωνία, θετικό παράδειγμα: Η φροντίδα της ψυχικής υγείας των παιδιών μας Πηγή: http://enallaktikidrasi.com/ Συνηθίζουμε να λέμε: »Πάνω από όλα η υγεία μας, η υγεία των παιδιών μας!» και πράγματι η αξία της είναι ανεκτίμητη. Μαζί όμως με την σωματική υγεία έρχεται και η ψυχική: νους υγιής εν σώματι υγιεί. Στο κείμενο αυτό θα προσπαθήσουμε να σταθούμε και να αναδείξουμε την αξία της συναισθηματικής υγείας των παιδιών καθώς επίσης να διερευνήσούμε πώς θα μπορούσαμε οι γονείς να ευνοήσουμε τη συνθήκη αυτή. Ας μιλήσουμε πρώτα για τα βασικά. Τις βασικές ανάγκες ενός παιδιού τις οποίες οι γονείς καλούνται να φροντίσουν. Τι έχει ανάγκη ένα παιδί; -Ένα ζεστό σπιτικό που αποδέχεται όλα τα μέλη της οικογένειας. -Θετικό παράδειγμα. -Αρκετή Ανεξαρτησία. -Σταθερά και συνεπή όρια. Ενθάρρυνση 1. Καλλιεργείστε στο παιδί την αυτοπεποίθηση και την αίσθηση ότι αξίζει. Τονίστε τα θετικά του σημεία αντί να συγκεντρώνετε την προσοχή σας στα λάθη τους. 2. Αποφύγετε

Σε προηγούμενη ανάρτηση είχα αναφερθεί στα μικρομέγαλα παιδιά που βιάζονται να μεγαλώσουν. Μήπως η πρόωρη επίδειξη ωριμότητας και αυτονομίας δεν είναι πάντα επιλογή τους; Μήπως εκεί τα οδηγούν οι γονείς τους; Ένα εξαιρετικο άρθρο από το e-phycology.gr που αν σας αφορά, αξίζει να το διαβάσετε προσεχτικά! Εσύ είσαι δυνατή!» «Εσύ θα τα καταφέρεις!» «Εσένα δεν σε φοβάμαι!» Σε μια διπλανή παρέα ακούω ένα τρίχρονο κοριτσάκι να φωνάζει στο μπαμπά του κλαίγοντας «Πονάω.. πονάω!». Ο πατέρας του στην προσπάθειά του να το ανακουφίσει του λέει «Εσύ είσαι δυνατή! Θα σου περάσει αμέσως!». Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι σε συνειδητό επίπεδο η πρόθεσή του είναι η φροντίδα του παιδιού του. Μια νέα γυναίκα στο γραφείο μου αναφέρει με καμάρι τον τρόπο που η μητέρα της βοήθησε στο να χτιστεί η αυτοεκτίμησή της, όταν ήταν παιδί. «Κάθε φορά που μου συνέβαινε κάτι εκείνη μου έλεγε “Εσύ θα τα καταφέρεις!” “Δεν δεν σε φοβάμαι εσένα!”. Ενώ αυτό το καταγράφει ως ένα πολύ καλό στοιχείο για την αυτοεκτ

Το αγόρι και τα καρφιά  Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα αγόρι με άσχημο χαρακτήρα. Ο πατέρας του, του έδωσε ένα σακούλι με καρφιά και του είπε να καρφώνει ένα μέσα στον φράχτη όποτε έχανε την υπομονή του ή μάλωνε με κάποιον.  Την πρώτη ημέρα κάρφωσε πολλά καρφιά στον φράκτη. Έμαθε όμως να συγκρατείται γιατί ήταν πιο εύκολο αυτό από το να καρφώνει τις πρόκες. Τελικά, έφθασε μια ημέρα που το αγόρι δεν κάρφωσε κανένα καρφί και το είπε στον πατέρα του. Τότε εκείνος του είπε να αφαιρεί ένα καρφί για κάθε ημέρα που δεν έχανε την υπομονή του. Οι ημέρες πέρασαν και τελικά το αγόρι μπόρεσε να πει στον πατέρα του ότι είχε αφαιρέσει όλα τα καρφιά.  Ο πατέρας του είπε: Όλα καλά, αλλά κοίταξε όλες τις τρύπες που υπάρχουν στο φράχτη. Δεν θα είναι ποτέ όπως πριν. Όποτε εσύ κάνεις κάτι κακό αφήνεις στον άλλον μία πληγή. Μπορείς να καρφώσεις ένα μαχαίρι σε έναν άνθρωπο και έπειτα να το βγάλεις, αλλά θα μείνει πάντα ένα τραύμα. Ακόμη και να σε συγχωρήσουν το τραύμα θα μείνει.

Oι θυσίες των γονιών Αντικλείδι Ψυχολογία/Φιλοσοφία Έρχεται μια στιγμή στη ζωή μας που γινόμαστε γονείς. Είναι ένα γεγονός το οποίο κάποιοι το ονειρεύτηκαν ενώ σε άλλους ήρθε ξαφνικά και απρόσμενα. Μερικοί χρειάστηκε να προσπαθήσουν καιρό για να γίνουν γονείς άλλοι πάλι όχι. Με όποιους τρόπους και αν ήρθε ένα παιδί το σίγουρο είναι ότι μας έβαλε σε ένα συναρπαστικό ρόλο, μας έκανε γονείς, ανοίγοντας έτσι ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή μας. Θα ήθελα να επιμείνω λίγο παραπάνω στη λέξη «ρόλος». Ο ρόλος του γονιού είναι ένας από τους αναρίθμητους ρόλους στους οποίους μπαίνουμε κατά τη διάρκεια της ζωής. Φανταστείτε τους ρόλους σαν καπέλα που βάζουμε και βγάζουμε καθημερινά. Είμαστε «παιδιά», «αδέρφια», «εργαζόμενοι», «άνεργοι», «φίλοι», «παππούδες», «συνεργάτες» κτλ. Ζώντας μέσα σε ένα κοινωνικό πλαίσιο βρισκόμαστε μέσα σε πολλαπλά πλέγματα σχέσεων καθένα από τα οποία μας καλεί να πάρουμε ένα ρόλο και να ανταποκριθούμε σε αυτόν ανάλογα με τις ισχύουσε

Πολύ ενδιαφέρον άρθρο για τον τραυλισμό: https://plus.google.com/106494002767232885994/posts/BYuCHMNtJGr