Μια αλλιώτικη ιστορία αγάπης...Ο κύριος Ρυθμός κι η κυρία Μελωδία.
( δύο για κάθε παιδί).
Η πρώτη μαράκα, η κυρία Μελωδία είναι φτιαγμένη από γιαουρτάκια φράουλας.
Βάλαμε μέσα ρύζι, κολλήσαμε τα δύο κύπελλα με σιλικόνη και ο ήχος της είναι πολύ μελωδικός.
Την στολίσαμε με ροζ και άσπρο γκοφρέ, με σερπαντίνες και μια όμορφη φατσούλα.
Η δεύτερη μαράκα, ο κύριος Ρυθμός είναι φτιαγμένος από γιαουρτάκια βρεφικά. Βάλαμε μέσα φυστίκια με το κέλυφος, κολλήσαμε με σιλικόνη τα κύπελλα κι ο ήχος του είναι πολύ ρυθμικός.
Τον στολίσαμε με πράσινο - μπλε γκοφρέ και Α4 χαρτί, όπου τα παιδιά ζωγράφισαν τη φατσούλα του.Το ξέρατε ότι οι μαράκες δεν είναι κρουστά όργανα αλλά ιδιόφωνα;
Εγώ το έμαθα μόλις πρόπερσι που επισκεφθήκαμε το Μουσικό Σχολείο Δράμας.
Η επίσκεψη αυτή ήταν μοναδική γι' αυτό σκοπεύουμε να την επαναλάβουμε και φέτος.
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο κύριος Ρυθμός. Σε ένα πάρτυ που τον καλέσαν γνώρισε μια όμορφη κυρία, την Μελωδία. Με το που είδαν ο ένας τον άλλο αγαπήθηκαν τρελά.
Από τότε είναι αχώριστοι σύντροφοι. Μάλιστα ο κύριος Ρυθμός αγάπησε την κυρία Μελωδία τόσο πολύ, που από την αγάπη τους γεννήθηκε ένα ταλαντούχο παιδί. Ποιό είναι το όνομα του; Μουσική! Η Μουσική μεγάλωσε γρήγορα. Πέρασε βέβαια από πολλά στάδια.
Η Μουσική σαν έγινε δεσποινίς ερωτεύτηκε στο πι και φι. Αγάπησε έναν νέο αεράτο, διαπεραστικό, τον Ήχο. Παντρευτήκαν με χαρά,
αμέσως έκαναν και 7 παιδιά. Συμφώνησαν να τα φωνάζουν Νότες, μα τα μπέρδευαν διαρκώς, οπότε τους έδωσαν ονόματα ξεχωριστά.
Ντο- φώναζαν τον Ντορή
Ρε- την Ρενάτα
Μι- τον Μίμη
Φα- την Φανή
Σολ- τον Σολίνο
Λα- την Λάουρα
Σι- τον Σίμο.
Οι νότες ήταν αγαπημένα και ήσυχα αδερφάκια, κάποιες μέρες όμως τραγουδούσαν και έπαιζαν μουσική όλες μαζί, κι έκαναν φασαρία απίστευτη. Ράγιζαν τα κρυστάλλινα ποτήρια και πέφταν από την σκεπή τα κεραμίδια.
Η κυρία Μουσική και ο σύζυγος της ο κύριος Ήχος αποφάσισαν να φτιάξουν ένα δωμάτιο τραγουδιού και μουσικής για τις Νότες, ηχομονωμένο καλά ώστε να αποτρέψουν άλλη συμφορά.
Πήραν υλικά, συγκεκριμένα πέντε γραμμές και τέσσερα διαστήματα και έδωσαν σε κάθε νότα το δικό της μοναδικό χώρο. Άλλες στάθηκαν πάνω στις γραμμές και άλλες πάνω στα διαστήματα.
Το δωμάτιο αυτό οι νότες ήθελαν να το αποκαλούν παιδότοπο, όμως τελικά συμφώνησαν με τους γονείς τους να το λένε πεντάγραμμο.
Οι νότες ήταν πολύ χαρούμενες. Δεν ήθελαν να βγουν από το πεντάγραμμο ούτε στιγμή. Άρχισαν να παραμελούν τα μαθήματα τους και να μην τηρούν τα προγράμματα τους.
Ομως ο κύριος Ήχος δεν συμφωνούσε με αυτό, μιας και ήταν λιγάκι αυστηρός.
Έτσι αποφάσισε οι νότες να παίζουν στο πεντάγραμμο, μόνο όταν η κυρία Μουσική θα άνοιγε την πόρτα με το κλειδί του Σόλ.
Η κυρία Μουσική πάλι ήταν πιο ελαστική γι' αυτό και άφηνε τις νότες να παίζουν μουσική πιο συχνά και τις έβαζε μέσα στο πεντάγραμμο κρυφά από την μπαλκονόπορτα με ένα άλλο κλειδί, το κλειδί του Φα.
Έτσι γράφτηκαν τραγούδια ονειρικά, συνθέσεις μαγικές κι όλα αυτά με 7 νότες ξεχωριστές!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου