Την αγάπη του Θεού πρέπει να την μεταφράσουμε εμείς στα παιδιά μας.
Η χάρη του Θεού αγκαλιάζει όλα τα άδολα μικρά παιδιά, καθημερινά, στο δρόμο προς το σχολείο, στο παιχνίδι, στο μάθημα, στο φαγητό, στον ύπνο. Η ευλογία του Θεού τα προστατεύει από ατυχήματα και κακοτοπιές.
Αυτήν την αγάπη του Θεού πρέπει να την μεταφράσουμε εμείς στα παιδιά μας, κι αργότερα το σχολείο ή και το κατηχητικό.
Μπορούμε να μάθουμε στο παιδί μικρές προσευχές που θα λέει πριν κοιμηθεί ή όταν είναι ανήσυχο. Αν του λέμε συχνά το Πάτερ ημών σταδιακά θα εξοικειωθεί με τις λέξεις και θα μπορέσει εύκολα, αργότερα να το μάθει.
Οι ιστορίες της Βίβλου κεντρίζουν το ενδιαφέρον των παιδιών και τους προσφέρουν πλούσια ηθικά διδάγματα. Οι 10 εντολές για παράδειγμα εισάγουν το παιδί στο νόημα του καλού και του κακού, του σωστού και του λάθους. Πλέον τα βιβλία που κυκλοφορούν έχουν υπέροχη εικονογράφηση. Φυσικά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και τα βίντεο που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, κάποια είναι εξαιρετικά.
Ο χριστιανισμός διδάσκει στα παιδιά την αγάπη, την αλληλεγγύη, την αυτοσυγκράτηση, τον σεβασμό. Απλώνει γύρω από τα παιδιά ένα πλέγμα ασφάλειας και ζεστασιάς. Το μόνο για το οποίο πρέπει να μιλήσουμε στα παιδιά είναι η αγάπη του Θεού.
Δυστυχώς κάποιοι χρησιμοποιούν το όνομα του Θεού για να απειλήσουν το παιδί τους όταν δεν πειθαρχεί, μπερδεύοντας το και προκαλώντας του σύγχυση. Μια γιαγιά έλεγε στο εγγονάκι της ότι μπαίνει μέσα του ο σατανάς για αυτό και κάνει αταξίες! Το παιδί μου το εκμυστηρεύτηκε τρομοκρατημένο.Μου πήρε χρόνο για να το καθησυχάσω.
Παρακάτω σας παραθέτω ένα απόσπασμα από ένα άρθρο που βρήκα ενδιαφέρον, το οποίο αν θέλετε να το διαβάσετε αυτούσιο μπορείτε να επισκεφτείτε τον σύνδεσμο παρακάτω.
Οι γονείς αξίζει από μικρά να οδηγούν τα παιδιά τους τακτικά στην Εκκλησία. Να συνηθίζουν, να λειτουργούνται, να ασπάζονται τις εικόνες, να κάνουν σωστά το σταυρό τους, να κοινωνούν των αχράντων μυστηρίων. Ας είναι ζωηρά και άτακτα, ας κλαίνε, δεν πειράζει, μαθαίνουν, μυρίζουν τα ρούχα τους λιβάνι, ευλογούνται, αγιάζονται. Με μεγάλη μου λύπη είδα σε ορθόδοξους ναούς στην Αμερική, την ώρα της θείας Λειτουργίας να είναι στο υπόγειο τα παιδάκια με την νηπιαγωγό, για να μην ενοχλούν στο ναό τους προσευχόμενους… Είναι απαραίτητο από μικρά τα παιδιά να μάθουν τον τακτικό εκκλησιασμό. Ας μη καταλαβαίνουν, η χάρη ενεργεί πλούσια εντός τους.
Με το «δι’ ευχών» δεν τελειώνει η θεία Λειτουργία και τα «θρησκευτικά μας καθήκοντα». Χριστιανοί δεν είμαστε μόνο στην εκκλησία. Η εκκλησία θα πρέπει να επεκταθεί στο σπίτι μας. Να υπάρχει εκεί το προσευχητάρι, όχι μόνο για τις δύσκολες ώρες, αλλά καθημερινά. Εκεί ν’ αρχίζει και να τελειώνει η ημέρα. Μακάρι να είναι όλη μαζί η οικογένεια. Αν είναι δύσκολο κι ένας ένας. Τι ωραίο να συνδεθεί κανείς από μικρός με την προσευχή. Δεν θάχει ποτέ μοναξιά. Θάχει ανοικτό μόνιμο δίαυλο με τον Θεό. Αν κανείς παραπονείται από έλλειψη χρόνου, μπορεί να προσεύχεται και στον δρόμο, και στο αυτοκίνητο και στο γραφείο. Δεν χρειάζονται βιβλία και γνώσεις· κι ένα «Κύριε ελέησον» εγκάρδιο, είναι ωραία προσευχή. Αρκεί να λέγεται με συναίσθηση, με ταπείνωση. Οι μητέρες, οι νοικοκυρές, οι δασκάλες, οι νοσοκόμες, όλες οι γυναίκες, οι άνδρες, στα κτήματα, στις οικοδομές, στις τράπεζες, στα ταξίδια· τα παιδιά και στο παιχνίδι και στο σχολείο και στο δωμάτιό τους μπορούν να λένε μία μικρή προσευχή μόνο πέντε μικρών λέξεων: «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με!»
Να μάθει κανείς από νωρίς να κάνει τον σταυρό του, που ξυπνά, που κοιμάται, που ξεκινά κι επιστρέφει στο σπίτι, που αρχίζει και τελειώνει το φαγητό του ή την εργασία του, που πιάνει το τιμόνι ή το μολύβι. Τι ωραίο να ζητάμε πάντα τη βοήθεια του Θεού για όλα. Και θα την έχουμε. Γι’ αυτό υπάρχει, για να δίνει σε αυτούς που του ζητούν, για ν’ ανοίγει σε αυτούς που του κρούουν, για ν’ ακούει αυτούς που τον επικαλούνται.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου