Ο θάνατος είναι ένα ποτάμι που κυλάει ανάμεσα μας και κάθε τόσο κάποιος πέφτει μέσα, μας είπε κάποτε ο ψυχολόγος - θανατολόγος κ.Βλαχόπουλος και ήθελα να το βάλω στα πόδια. Δεν ήμουν έτοιμη να διαχειριστώ αυτήν την πληροφορία. Όμως όσο πιο γρήγορα εμπεδώσουμε το νόημα αυτής της πληροφορίας τόσο πιο εύκολα θα μπορέσουμε να διαχειριστούμε τη θνησιμότητα μας.
Ο θάνατος είναι ένα ποτάμι που κυλάει ανάμεσα μας και κάθε τόσο κάποιος πέφτει μέσα, μας είπε κάποτε ο ψυχολόγος - θανατολόγος κ.Βλαχόπουλος και ήθελα να το βάλω στα πόδια. Δεν ήμουν έτοιμη να διαχειριστώ αυτήν την πληροφορία.
Όμως όσο πιο γρήγορα εμπεδώσουμε το νόημα αυτής της πληροφορίας τόσο πιο εύκολα θα μπορέσουμε να διαχειριστούμε τη θνησιμότητα μας.
Μιλήστε εγκαίρως στα παιδιά σας για τον θάνατο, όχι για να τα τρομάξετε αλλά για να τα καθησυχάσετε. Μιλήστε για τα φυτά, για τα ζώα, τον κύκλο της ζωής, τις ταφικές συνήθειες. Γεμίστε το μυαλουδάκι τους με τόσες πληροφορίες όσες χρειάζονται για να θέσετε τη βάση όπου μεγαλώνοντας, ωριμάζοντας, αποκτώντας εμπειρίες, θα οικοδομήσουν πάνω σε αυτήν περισσότερες.
Τώρα μετά το Πάσχα, αφού έχουμε μιλήσει για την Σταύρωση και Ανάσταση του Χριστού, το έδαφος είναι πιο πρόσφορο από ποτέ για τέτοιου είδους συζητήσεις.
Τα παιδιά έχουν δικές τους ιδέες για το τι είναι ο θάνατος και πρώτα ξεκινάμε διερευνώντας τι γνωρίζουν και τι πιστεύουν τα ίδια.
-Μαμά όταν εσύ πεθάνεις εγώ θα σου ανάβω πάρα πολλά κεράκια και σε ένα χαρτάκι θα σου γράφω: είσαι η πιο καλή μαμά του κόσμου. Εσύ τότε τι θα κάνεις;
-Εγώ τότε θα σε βλέπω και θα χαμογελάω.
-Ναι εσύ θα είσαι ένα σύννεφο πολύ μεγάλο, που θα μοιάζει με χαμόγελο. Κι όταν χαμογελάς τότε ο ήλιος θα λάμπει πάρα πολύ. Όταν πεθάνω κι εγώ τότε θα συναντηθούμε πάλι ψηλά στον ουρανό έτσι δεν είναι?
Αυτόν τον διάλογο είχα με τον γιο μου και τα λόγια του μου έδωσαν χαρά, καθώς ξεπέρασε το πρώτο στάδιο της άρνησης, όπου μου έλεγε ότι "εσύ μαμά δε θα γεράσεις ποτέ" και πέρασε στο στάδιο της διαπραγμάτευσης. Προσπαθεί να διαχειριστεί την αγωνία του ότι η μαμά του κάποτε θα πεθάνει. Όπως όλοι μας άλλωστε...
Περισσότερες συμβουλές και πληροφορίες από τους ειδικούς στο
http://www.paidiatros.com/paidi/psychologia/how-talk-my-child-about-death
Όμως όσο πιο γρήγορα εμπεδώσουμε το νόημα αυτής της πληροφορίας τόσο πιο εύκολα θα μπορέσουμε να διαχειριστούμε τη θνησιμότητα μας.
Τώρα μετά το Πάσχα, αφού έχουμε μιλήσει για την Σταύρωση και Ανάσταση του Χριστού, το έδαφος είναι πιο πρόσφορο από ποτέ για τέτοιου είδους συζητήσεις.
Τα παιδιά έχουν δικές τους ιδέες για το τι είναι ο θάνατος και πρώτα ξεκινάμε διερευνώντας τι γνωρίζουν και τι πιστεύουν τα ίδια.
-Μαμά όταν εσύ πεθάνεις εγώ θα σου ανάβω πάρα πολλά κεράκια και σε ένα χαρτάκι θα σου γράφω: είσαι η πιο καλή μαμά του κόσμου. Εσύ τότε τι θα κάνεις;
-Εγώ τότε θα σε βλέπω και θα χαμογελάω.
-Ναι εσύ θα είσαι ένα σύννεφο πολύ μεγάλο, που θα μοιάζει με χαμόγελο. Κι όταν χαμογελάς τότε ο ήλιος θα λάμπει πάρα πολύ. Όταν πεθάνω κι εγώ τότε θα συναντηθούμε πάλι ψηλά στον ουρανό έτσι δεν είναι?
Αυτόν τον διάλογο είχα με τον γιο μου και τα λόγια του μου έδωσαν χαρά, καθώς ξεπέρασε το πρώτο στάδιο της άρνησης, όπου μου έλεγε ότι "εσύ μαμά δε θα γεράσεις ποτέ" και πέρασε στο στάδιο της διαπραγμάτευσης. Προσπαθεί να διαχειριστεί την αγωνία του ότι η μαμά του κάποτε θα πεθάνει. Όπως όλοι μας άλλωστε...
Περισσότερες συμβουλές και πληροφορίες από τους ειδικούς στο
http://www.paidiatros.com/paidi/psychologia/how-talk-my-child-about-death
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου