Γιώτα Καραγιάννη... Παιδί για πάντα...

Κλειστά τα σχολεία σήμερα... Ευτυχώς δηλαδή, γιατί δεν έχω πληρώσει ακόμη τα τέλη κυκλοφορίας  για το έλκηθρο!

Σε προηγούμενη ανάρτηση είχα αναφερθεί στα μικρομέγαλα παιδιά που βιάζονται να μεγαλώσουν. Μήπως η πρόωρη επίδειξη ωριμότητας και αυτονομίας δεν είναι πάντα επιλογή τους; Μήπως εκεί τα οδηγούν οι γονείς τους; Ένα εξαιρετικο άρθρο από το e-phycology.gr που αν σας αφορά, αξίζει να το διαβάσετε προσεχτικά! Εσύ είσαι δυνατή!» «Εσύ θα τα καταφέρεις!» «Εσένα δεν σε φοβάμαι!» Σε μια διπλανή παρέα ακούω ένα τρίχρονο κοριτσάκι να φωνάζει στο μπαμπά του κλαίγοντας «Πονάω.. πονάω!». Ο πατέρας του στην προσπάθειά του να το ανακουφίσει του λέει «Εσύ είσαι δυνατή! Θα σου περάσει αμέσως!». Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι σε συνειδητό επίπεδο η πρόθεσή του είναι η φροντίδα του παιδιού του. Μια νέα γυναίκα στο γραφείο μου αναφέρει με καμάρι τον τρόπο που η μητέρα της βοήθησε στο να χτιστεί η αυτοεκτίμησή της, όταν ήταν παιδί. «Κάθε φορά που μου συνέβαινε κάτι εκείνη μου έλεγε “Εσύ θα τα καταφέρεις!” “Δεν δεν σε φοβάμαι εσένα!”. Ενώ αυτό το καταγράφει ως ένα πολύ καλό στοιχείο για την αυτοεκτ

Σήμερα τα φώτα κι ο φωτισμός η χαρα μεγάλη κι ο αγιασμός. Κάτω στον Ιορδάνη τον ποταμό κάθετ' η κυρά μας η Παναγιά. Όργανo βαστάει, κερί κρατεί και τον Αϊ-Γιάννη παρακαλεί. Άϊ-Γιάννη αφέντη και βαπτιστή βάπτισε κι εμένα Θεού παιδί. Ν' ανεβώ επάνω στον ουρανό να μαζέψω ρόδα και λίβανο. Καλημέρα, καλημέρα, Καλή σου μέρα αφέντη με την κυρά Τα Θεοφάνεια ή Φώτα ή Επιφάνεια γιορτάζουμε την βάπτιση του  Ιησού Χριστού από τον Ιωάννη τον Πρόδρομο ή Βαπτιστή.  Στην Ελλάδα ο αγιασμός γίνεται για πρώτη φορά την παραμονή των Θεοφανίων και λέγεται «Μικρός Αγιασμός» ή «Πρωτάγιαση» ή «Φώτιση». Με την Πρωτάγιαση, ο ιερέας γυρίζει όλα τα σπίτια και με το Σταυρό και ένα κλωνί βασιλικό «αγιάζει» ή «φωτίζει» (ραντίζει) τους χώρους των σπιτιών για να φύγει μακριά κάθε κακό. Παλαιότερα, οι λαϊκές δοξασίες συνέδεαν τον φωτισμό των σπιτιών με την εξαφάνιση των καλικάντζαρων, τους οποίους φαντάζονταν να φεύγουν περίτρομοι με την έλευση του ιερέα...   Ο μεγάλος αγιασμός γίνεται ανήμερα τα Θε

Το αγόρι και τα καρφιά  Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα αγόρι με άσχημο χαρακτήρα. Ο πατέρας του, του έδωσε ένα σακούλι με καρφιά και του είπε να καρφώνει ένα μέσα στον φράχτη όποτε έχανε την υπομονή του ή μάλωνε με κάποιον.  Την πρώτη ημέρα κάρφωσε πολλά καρφιά στον φράκτη. Έμαθε όμως να συγκρατείται γιατί ήταν πιο εύκολο αυτό από το να καρφώνει τις πρόκες. Τελικά, έφθασε μια ημέρα που το αγόρι δεν κάρφωσε κανένα καρφί και το είπε στον πατέρα του. Τότε εκείνος του είπε να αφαιρεί ένα καρφί για κάθε ημέρα που δεν έχανε την υπομονή του. Οι ημέρες πέρασαν και τελικά το αγόρι μπόρεσε να πει στον πατέρα του ότι είχε αφαιρέσει όλα τα καρφιά.  Ο πατέρας του είπε: Όλα καλά, αλλά κοίταξε όλες τις τρύπες που υπάρχουν στο φράχτη. Δεν θα είναι ποτέ όπως πριν. Όποτε εσύ κάνεις κάτι κακό αφήνεις στον άλλον μία πληγή. Μπορείς να καρφώσεις ένα μαχαίρι σε έναν άνθρωπο και έπειτα να το βγάλεις, αλλά θα μείνει πάντα ένα τραύμα. Ακόμη και να σε συγχωρήσουν το τραύμα θα μείνει.

Καλή Χρονιά σε όλους,  μεγάλους και μικρούς,  φίλους καλούς και κακούς, ανθρώπους αθώους και πονηρούς, συμμάχους και εχθρούς, γενναίους και δειλούς, έξυπνους και χαζούς, τίμιους και κλέφτες, ειλικρινείς και ψεύτες. Μεγάλη η ποικιλία, η ανθρωπότητα  φορά πολλά προσωπεία. Η νέα χρονιά ας φέρει στον καθένα μας           από ένα λαμπρό πεφταστέρι, που καθώς θα σβήνει  λίγη από τη νεραιδόσκονη του  επάνω μας θα αφήνει. Ίσως έτσι μας μαγέψει  κι η ψυχή μας γαληνέψει. Διώξε πάθη, διώξε μίση, άσε την καρδιά ν' ανθίσει και η αγάπη σιγά σιγά θα ξεπηδήσει. Μη μαλώνεις, μη κακιώνεις, μάθε τον θυμό να μαλακώνεις. Κάθε στιγμή είναι μοναδική  κι ανεπανάληπτη,  φεύγει ανεπιστρεπτί. Του χρόνου την κλεψύδρα  πάψε να κοιτάς, τους ανθρώπους  με τις αδυναμίες τους προσπάθησε να αγαπάς. Η καλή νεράιδα  ούτε κι απόψε θα ρθει, μην περιμένεις άδικα το μαγικό ραβδί, εκείνο που μπορεί να αλλάξει  των πάντων τη ροή. Ψάξε για την αληθι

Πριν αποχαιρετήσουμε το 2016 και υποδεχτούμε το 2017 θυμήθηκα να αναρτήσω τα ρόδια που φτιάξαμε με τα παιδιά, το γούρι μας για το 2017. Τα παιδιά κόψανε και τις δύο πλευρές του ροδιού σε κόκκινο κάνσον και τις κόλλησα πάνω σε παλιά cd, αφού πρώτα είχα περάσει κλωστή από το κέντρο του cd, για να μπορεί να κρεμαστεί στο δέντρο ή αλλού. Οι μπαλίτσες πλαστελίνης που  είχαν περισσέψει από άλλη κατασκευή, ταίριαξαν ως σποράκια ροδιού  και με λίγο γκλίτερ έλαμψαν. Στην πίσω μεριά γράψανε με χρυσό μαρκαδόρο 2017. Το 2016 μας παίδεψε με πολλές ιώσεις.Εύχομαι το 2017 να φέρει σε όλους  Υγεία σε γενναίες, XXL δόσεις. Δε θέλω τσιγγουνιές! Και λίγες πληροφορίες για το ρόδι από την ιστοσελίδα www.helppost.gr Η δύναμη του ροδιού Ο ι λέξεις ρόδι και ροδιά, εκτός από την προφανή τους ετυμολογική σχέση με τη νήσο της Ρόδου, είναι άμεσα συνδεδεμένες με τις έννοιες ροή και δύναμη. Η δύναμη λοιπόν αυτού του καρπού είναι χαρακτηριστική στην ελληνική μυθολογία και όχι μόνο, αφού τα ιστορικά δ

Εγώ πιστεύω στον Άι Βασίλη. Εσείς; Πιστεύω στην χαρά και την έξαψη που γεννά η προσμονή του. Άραγε θα βρει το σπίτι μας; Θα τα προλάβει όλα σε μία νύχτα; Μήπως να μην ανάψουμε το τζάκι; Εμείς που δεν έχουμε καμινάδα από που θα μπεί; Πιστεύω στην εσωτερική αναζήτηση στην οποία  ωθούνται τα παιδιά, καθώς ψάχνουν να βρούν σε ποια λίστα είναι φέτος, του άτακτου ή του καλού; Λες να φέρνει δώρα σε αυτούς που κάνουν ζημιές; Σε αυτούς που λένε ψέμματα; Σε αυτούς που χτυπάνε τον αδερφό τους; Μήπως τα ξωτικά του μας είδαν που κάναμε ζαβολιές; Πιστεύω στην γενναιοδωρία και την καλοσύνη που μπορούμε να διδάξουμε στα παιδιά μέσα από την ζωή και το έργο του Μέγα Βασιλείου, που το αφιέρωσε στην φιλανθρωπία. Πιστεύω πως ο Άι Βασίλης μας διδάσκει να μοιραζόμαστε και να νοιαζόμαστε. Πιστεύω στην παιδική αθωότητα που αγαπάει τις νεράιδες και τους δράκους και με εκνευρίζουν τα μικρομέγαλα που βιάζονται να αναφωνήσουν:  ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΑΙ ΒΑΣΙΛΗΣ! Μα φυσικά και υπάρχει ανταπαντώ. Και θα υπάρχ

Με κούρασε ο τετράχρονος γιός μου σημερα με τις σκανδαλιές του και γκρινιάζω για τις ζημιές που έκανε... Όμως στ'αλήθεια τι θα έκανα αν είχα να φροντίζω αντί για ένα ζωηρό αγόρι, δύο αυτιστικά παιδιά; Διάβασα το παρακάτω άρθρο στην ιστοσελίδα Ειδική Διαπαιδαγώγηση και το αναδημοσιεύω γιατί έχει να μου μάθει πολλά... "Πώς είναι να μεγαλώνω δύο αυτιστικά παιδιά" ..η ιστορία μιας Ελληνίδας μητέρας Η δύσκολη ιστορία μίας Ελληνίδας μητέρας, που όμως δεν σταμάτα να ελπίζει.  Όταν η πολύ καλή μου φίλη, μου υπενθύμιζε συχνά  ότι ο Πέτρος διαφέρει από τα συνομήλικά του παιδιά, την έβρισκα υπερβολική. Όταν σε μια συνηθισμένη επίσκεψη για εμβόλια είπε ο γιατρός «Διακρίνω κάποια αυτιστικά στοιχεία», νιώσαμε να χάνεται η γη κάτω από τα πόδια μας. Το μυαλό μας δεν είχε πάει ποτέ στον αυτισμό.  Ακόμα κι όταν αναπόφευκτα τον συγκρίναμε με τον συνομήλικο ξάδελφο του, λέγαμε ότι ο δικός μας χρειάζεται λίγο χρόνο ακόμα. Ούτε δώσαμε σημασία όταν συστηματικά απέφε

                     Λίγο πριν φύγει το 2016 ας το φιλοσοφήσουμε λίγο... Σκέψου θετικά  γιατί οι σκέψεις σου  γίνονται τα λόγια σου. Μίλα θετικά  γιατί τα λόγια σου  γίνονται οι τρόποι σου. Φέρσου θετικά  γιατί οι τρόποι σου  γίνονται οι αξίες σου. Κράτα τις αξίες σου θετικές  γιατί αυτές  γίνονται το πεπρωμένο σου. Ή αλλιώς ...αγάπα τον πλησίον σου. Η ανθρωπότητα ας περιμένει λίγο. Ο χαρακτήρας είναι  ο τρόπος που αντιμετωπίζεις  εκείνους  που δεν κάνουν τίποτε για εσένα. Μια απλή συνταγή για ευτυχισμένη ζωή: Ποτέ μην προσπαθήσεις  να νικήσεις  κανέναν, απλά προσπάθησε  να τους κερδίσεις  όλους. Μην γελάς με τους άλλους, αλλά γέλασε μαζί τους. Δεν θα καταλάβουν  όλοι την πορεία της ζωής σου. Δεν πειράζει. Είσαι εδώ για να ζήσεις,  όχι για να δίνεις  στους άλλους εξηγήσεις. Μην απογοητεύεσαι αν οι άνθρωποι αρνούνται να σε βοηθήσουν. Θυμήσου τα λόγια του Αίνστάιν: Είμαι ευγνώμων  σε όλου

Oι θυσίες των γονιών Αντικλείδι Ψυχολογία/Φιλοσοφία Έρχεται μια στιγμή στη ζωή μας που γινόμαστε γονείς. Είναι ένα γεγονός το οποίο κάποιοι το ονειρεύτηκαν ενώ σε άλλους ήρθε ξαφνικά και απρόσμενα. Μερικοί χρειάστηκε να προσπαθήσουν καιρό για να γίνουν γονείς άλλοι πάλι όχι. Με όποιους τρόπους και αν ήρθε ένα παιδί το σίγουρο είναι ότι μας έβαλε σε ένα συναρπαστικό ρόλο, μας έκανε γονείς, ανοίγοντας έτσι ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή μας. Θα ήθελα να επιμείνω λίγο παραπάνω στη λέξη «ρόλος». Ο ρόλος του γονιού είναι ένας από τους αναρίθμητους ρόλους στους οποίους μπαίνουμε κατά τη διάρκεια της ζωής. Φανταστείτε τους ρόλους σαν καπέλα που βάζουμε και βγάζουμε καθημερινά. Είμαστε «παιδιά», «αδέρφια», «εργαζόμενοι», «άνεργοι», «φίλοι», «παππούδες», «συνεργάτες» κτλ. Ζώντας μέσα σε ένα κοινωνικό πλαίσιο βρισκόμαστε μέσα σε πολλαπλά πλέγματα σχέσεων καθένα από τα οποία μας καλεί να πάρουμε ένα ρόλο και να ανταποκριθούμε σε αυτόν ανάλογα με τις ισχύουσε